Ervaar, leer en besef

Hoi iedereen!

Vorige week maandag (16-02-2015) begon mijn stageweek weer en na een leuk weekend(zie mijn vorige blog). Ik kwam aan op de school en de deur was nog dicht. De leerkracht zal wel wat later zijn dacht ik. Na lang wachten ging ik maar de sleutel van het lokaal halen zodat de kinderen de tassen binnen konden zetten. In de kamer van de directrice kreeg ik te horen dat de leerkracht ziek was. Oké dacht ik, ik zou dan waarschijnlijk het begin moeten doen en dan zal later wel een invalskracht komen. Later bleek dit niet het geval en moest ik de klas een hele dag helemaal alleen lesgeven. Bedenk dat de leerkracht hier alle boeken mee naar huis nemen, dus ook de handleidingen. Ik had gelukkig wel een beetje hulp van de leerkracht van de andere klas 4 en zij vertelde mij wat er op de planning stond, maar daar ging ik dan! Met veel improvisatie heb ik er nog (vind ik zelf) een productieve dag van gemaakt. Een spannend gedeelte was het rekenen. Dit was namelijk staartdelingen. Ik heb nooit staartdelingen gehad en dit moest ik dus uit gaan leggen. Gelukkig kunnen kinderen je met alles helpen en hebben we samen opgelost hoe dat de sommen moesten. Die dag heb ik ook nog een jongen gehad die te laat was bij de wc en een jongen waarvan zijn duim uit de kom was. Top! Zoiets mag geen gewoonte worden, maar ik ben heel blij dat ik een keer de ervaring heb gehad om een (Surinaamse) klas helemaal alleen te doen, zonder ogen die de hele tijd kijken of het wel goed is of niet.

Die maandag kwam ook onze begeleider uit Nederland, Patrick, kijken naar onze stagescholen. Heel raar om je eigen docent uit Nederland te zien hier in Suriname, maar wel heel tof! Het leukste wat ik graag met jullie wil delen is dat Patrick best lang is. Vooral toen hij binnen kwam in de klas (hij moest bukken want de deuropening was te klein), waren de kinderen wel een halve minuut stil met hun monden open toen daarna het geluid kwam: ‘woooooooowwwww’. Geweldig! Die middag is Patrick langs geweest bij ons huis en hebben we daar fijn zitten praten over de ervaringen, de opdrachten en nog veel meer! Hij had ook aangekondigd dat hij misschien dinsdag nog een keer zou komen kijken. Dit was ook zo het geval. De volgende dag was gelukkig mijn leerkracht er weer wel en kwam Patrick langs. Het was aan het einde van de dag kwam hij en op de planning stond dat we naar de mediatheek gingen. Op mijn stageschool hebben ze een mediatheek, hier staan allerlei boeken (ook oude Nederlandse boeken) die kinderen mogen lenen. Maar er wordt ook lesgegeven. Dit keer ging het over het Chinees Nieuwjaar (dat donderdag 19 februari zou zijn). Ze kregen eerst een filmpje te zien (er staat daar ook een tv met dvd aansluiting) over China en hierna ging de juffrouw van de mediatheek ze wat meer uitleggen over de cultuur van China. Ze had eten bij haar wat typisch Chinees was, de lampionnen voor het nieuwjaar wat dat betekent, een boek over ‘het jaar van de draak’ waar ze uit ging leggen dat ieder jaar een dier is voor China. Heel erg interessant, en zeker voor de kinderen! Voor dat ik naar Suriname kwam wilde ik graag weten hoe zij de wereld in hun klas haalde. Daarmee bedoel ik, dat de kinderen besef krijgen dat er ook nog andere dingen zijn dan alleen Nederland (en hier Suriname dus). Dit was precies zo’n les waar de kinderen leerde over andere culturen en hoe het daar aan toe gaat in een ander land. Heel tof om dit mee te maken! En dat deze school dat heeft vind ik echt super goed. Patrick en ik bleven daarna nog even praten met de juffrouw van de mediatheek en ze heeft ons uitgelegd hoe zij zich inzette voor de leerlingen. Zij vindt het belangrijk om leerlingen ook buiten de school te krijgen, om daar van alles te leren. Daar hou ik ook van, ik vond het echt een hele leuke middag!

Na donderdag het Chinees Nieuwjaar te hebben gehad (ik heb er eerlijk gezegd niet veel van gemerkt, ik was bij het zwembad, rusten moet ook gebeuren haha!) stonden we vrijdag allemaal heel vroeg op. Wij gingen op trip! Bijna heel het huis ging weer mee, samen met twee andere meisjes waarbij er één hier al een halfjaar zit en een vriendin op bezoek had. We gingen met het busje naar het Saramaccaans gebied waar we een stop maakte om te ontbijten. Hierna zijn we verder gegaan totdat we bij de rivier kwamen en in een boot moesten. Een uur ongeveer hebben we gevaren door een prachtig gebied totdat we uiteindelijk aankwamen bij het ‘resort’ (een plek speciaal voor mensen die er verblijven, denk hierbij niet aan het hotel het is een eiland waar men kan verblijven) Kninni Paati. Hier konden we kiezen om in een bed in een hutje te gaan slapen, buiten maar wel onder een afdak te slapen of helemaal buiten waar je je hangmat aan een boom hing. Ik wilde natuurlijk graag de laatste keus en hing mijn hangmat aan de boom. Op Kninni Paati wordt er 3x per dag voor eten gezorgd. Die dag zijn we nog even naar de rivier gegaan en ’s avonds hebben we kaaimannen gespot. Na een nacht echt geweldig te hebben geslapen in de hangmat (ik lieg echt niet, ik ben fan van hangmateren!) zijn we de volgende dag naar een dorp gegaan, Gunzi genaamd. Vanuit dit dorp zijn we de jungle ingelopen. Wat ik zo mooi vond is dat het dorp zoveel gebruikt uit de natuur. We hadden een plaatselijke gids die ons over van alles vertelde. Iedere boom/plant kende hij en konden ze ergens voor gebruiken al was het voor medicijnen, koken, bouwen noem maar op. Een lang maar indrukwekkende tocht was het. Eenmaal weer terug waarna iedereen aan het hangmateren ging (Surinamers kunnen overal een werkwoord voor maken!) ben ik met een paar proberen piranha’s te gaan vangen. Dit is helaas niet gelukt. De volgende dag zijn we naar een ander dorp geweest, namelijk Nieuw Aurora. Dit is echt een dorp van binnenland, waar zich bijvoorbeeld ook een school bevindt. Heel tof om dit te zien. In de middag zijn we nog even naar de rivier geweest en hebben we in de natuurlijke jacuzzi gezeten. Oftewel in de stroomversnelling waardoor het lijkt dat je in een jacuzzi zit. Het water is daar heel erg schoon en heb daar dan ook mijn haar in gewassen, wanneer doe je nu zoiets? Na alles te hebben ingepakt zijn we weer met de boot en de bus teruggegaan naar de Archimedesstraat. Een heel leuk weekend heb ik achter de rug!

Als laatst wil ik nog wat delen met jullie en dat is namelijk het besef wat ik hier krijg. Gewoon het feit hoe goed ik het heb, en hoe goed wij het hier in Nederland hebben. Ik wil iedere dag genieten van hier en genieten van het feit dat ik dit kan doen. Een Surinamer in Paramaribo zal niet het binnenland in gaan, veel te duur! Ik kan dat wel gewoon.. Het besef dat een docent van Nederland ‘gewoon’ heen en weer kan vliegen om ons te kunnen bezoeken en hier dingen te kunnen regelen. Ik ben een gelukkig persoon. Ook wil ik graag met jullie delen iets over het cultuur. Ik vind dat in Nederland er soms té veel nadruk wordt gelegd op de verschillende culturen, die doet dit, die doet dat. We leven nu eenmaal samen in één land. Ik heb van de week een aardrijkskunde les mee mogen maken waarbij het ging over de bevolking. In Suriname heb je verschillende bevolkingsgroepen bijvoorbeeld Marrons, Hindoestanen, Javanen, Chinezen, Portugezen enz. De leerlingen leerde over de bevolking alsof ieder mens een bloem is: ‘Jullie zijn verschillende soorten bloemen die allemaal even mooi zijn, als een mooi veld vol met bloemen’. Ik vond dit een prachtige les en ook goed dat de leerlingen kennis maakte met het feit dat we nu eenmaal een ander uiterlijk hebben qua kleur (bijvoorbeeld), maar dat we allemaal hetzelfde zijn, namelijk: mooie bloemen.

Door deze les ben ik ook in aanraking gekomen met dit gedicht. Het heeft me geraakt en daarom wil ik het ook graag met jullie delen. Het is een bekend Surinaams gedicht van R. Dobru dat gaat over de bevolking:

WAN

Wan bon (Eén boom)
someni wiwiri (zoveel bladeren)
wan bon. (één boom)

Wan liba (Eén rivier)
someni kriki (zoveel kreken)
ala e go na wan se (allemaal gaan ze naar één zee)

Wan ede (Eén hoofd)
someni prakseri (zoveel gedachtes)
prakseri pe wan bun mu de. (Gedachtes waarvan er een goede tussen moet zitten)

Wan Gado (Eén God)
someni fasi fu anbegi (zoveel manieren om te aanbidden)
man wan Papa. (maar één Vader)

Wan Sranan (Eén Suriname)
someni wiwiri (zoveel haartypes)
someni skin (zoveel huidskleuren)
someni tongo (zoveel talen)
Wan pipel (Eén mens/volk)

R. Dobru